...
En sevdigim siirlerden biridir "aglama melegi".. jan ender can a ait olmakta.. belki de diğer siirlerine nazaran en cok okurken kendımı buldugum sıırı bu dıyebılırım... simdi sizi siirle basbasa bırakayım... :)
AĞLAMA MELEĞİ
kaya sansarlarını saklayan ormanlar
ağlıyordu
dolmuşlar,unutulmuşlar ve çarşamba günleri
ağlıyordu
baktığım her şeyi öldürüp öldürüp
bırakmıyordu ağlamak
kalbim!
bana günahlarımı hatırlat!
ben onun gözyaşı olabilmek için
sana ne yaptım
içimde vahiyler ağlıyordu
içimde sevdiğim kadının içi ağlıyordu
ben ağlıyordum
garipti gidişi
tarihin çizdiği bütün haritaları yalanlar gibi
tarihin olmadığı bir yere gitti
kim oraya doğru bakıp bir soru sorsa
gidip de geri dönmemekten kendini geri alamaz
ben onun arkasından giden değildim
suçluydum
bir daha tekrar edilmeyecek olandım
o an gelip geçmişti
o yüzden cehennemin cehennemindeyim
hiçbir tren yolculuğu dindirmeyecek
yüzümdeki yaralı hayvanın sesini
seninle hiçbir yere varamadığımızda fark ettim
dünyayı unutmak için yanlış aşkı seçmişim
duy! Bayan Q.
şimdi intihar etmek çocuk işi
çekip gitmek cesaret
unutmaksa karavana
kalbim pavyona satılmış bir kadın gibi
anneliğine geri dönüşsüz
kalbim jet ceset
kalbim artık beni unut
kalbim artık boğul!
şimdi hayat
Tanrının sessizliği kadar kimsesiz
şehrin kafasına sıkılması gereken
bir mermi kadar imkansız
orada dünyada
dünyanın tüm cumhuriyetleri kan içinde kalsın
kara karanfillere yaltaklanan akşamlarda
aynaya baktım
yüzümdeki aynanın yalnızlığını okuyamadım
burada yalnızlık beni delilikle terbiye etti
gideceğini bilmektense uyumak istiyorum
sen gitmeden uyandığımda da
kendimi ölü bulmak
yağmurda
tüm geçmişimi unuturcasına sana sarıldım
sende kırmızı bir gülün içindeki elini
yüzüme sil
nasılsın?
diye soracak olursan
ağlıyorum
nasıl ağlıyorsun?
diye soracak olursan
bir kadeh rakıya bir damla kan damlar gibi
mutsuzum
mutsuzluğun ansiklopedisi oldum
bu pezevenk şehirde
her günüm A'dan Z'ye kan!
çünkü nahif çocuklar
yağmurda yanarak
büyür şehirlerin tersine
Jan Ender Can
0 Response to ...
Yorum Gönder