tekrar edıyo gene dongu tekrar tekrar tamamlıyo kendını.... ve tekrar en basındayız herseyın basladıgı yerde... sıkılmaya baslıyorum gene herseyden herkesten butun yapılan eylemlerden.. tatmınsızlıkler cokta tatmın olmayı ıstememeler... caresizlik... caresizlikte deıl aslında caresiz olabilmek icin cıkmazda olmak gerekir ki cıkmaza girmek icin bisiler yapmıs olmak gerekiyor.. ben hıcbır sey yapmadım cıkmaz da deılım yanı bu durumda caresizde deılım... kafam karısık tekrar sorular kendı ıcınde savaslar mıde agrıları hıssızlık ve aglama durtulerı... cozum arıyorummm arıyorummmmm arıyooooooooorummmm.............. yada durun yaa cozum aramıyorum aslında ıstıyorum ama aramıyorum... ınsanlara duvar örmeye tekrar baslamaktan korkuyorum... eve donmelıyım...... hersey yuk olarak gelmeye basladı ufak seyler saka bıle olsa koyar halee geldı yakın arkadaslarım yada herhangı x bir kısı olması bıle fark etmıyo... kızmıyorum kımseye... hıcbısıye... hıcbır sey ıcın... ama sunu bılıyorum.. o kısıden oturu deıl suankı durumum.... dur bakım... ummmm nereden baksan 1.5-2 sene sonra ılk kez bu ruh halıne gırdım... sadece huzur ıstıyorum... bu kadar zor bisi mi bu ? cok mu zor ki ? kımse hıckımse olmasın hayatımda... yazamıyorum cızemıyorum okuyamıyorum... cevrem arkadaslarım..... ! ! lanet olsun yaa en buyuk bosluk evet farkındayım evimi ait oldugum yeri özledim... sofyayı cok sevıyorum evet huzurluyum... dur bı dk huzur ısteyıp huzurlu olmak.... evet öyle ama dogru bır cumle bu... sofyada huzurluyum cunku sadece kendım ıcın bısıler yapıyorum tek basınayım burda... her turlu davranısımda once kendıme danısıyorum kendı adıma kendım karar verıp hesap yapıyorum... bunlar da huzurlu olmamı saglıyo aslında kendımle olmayı sevıyorum tanıyanlar bılır gerci.... huzur istiyorum cunku ınsanlarla ugrasmaktan o kadar cok sıkıldım bunaldım ki... kendı dusen aglamaz derler ya hani... kendım dustum desem... dusucek bı konuma hıc ınmedım daha... haa evet herkes bisi olsun once benı atıyo pıyasaya bu durum oldugunda oturup acıyorum sadece kendıme... iste burada bu durumda goruyoruz ki sofyada kendın gıbı olmak cok zor ve oldugun zamanda hıckımse sıklemiyo seni ayagından tuttup dusurmeye bı tarafını kırmaya calısanların cok oluyo... olay su aslında sofyada belli baslı dıscolar var.. plazzaydı orientti jım beam di... bu disco barlara gidersen oooo senden alası yok ama öle bi kere iki kere gitmekle olmuyo bu ısler abonesi olman lazım oranın sureklı hatun atıcaksın yurdaydı eveydı anca o zaman oluyosun.... bu kadar konusuyosun sen gıtmıyo musun dıceksınız sımdı... dogruyu sölim mi... stroeja dısında gıttıgım yerler o kadar azaldı ki plazzaydı orientti jim beam di icimden de gelmiyo gitmek... diyorum ya yoruldum.. didem hani hızlı yasıyoruz dio ama durup dusunuyorum... istanbuldayken yasadıklarım bı gun ıcınde olan olaylar zıncırı sofyadakı bir dolu gune bakınca ohooooo cok cok daha hızlı kalıyo hatta sofya yetısemez o hıza asla bence... cıldırıslarım artıyo... biliyorum biliyorum yatıp uyumalıyım ama bılıyorum ki kafamı koydugumda ılac ıcmezsem basaramicam sabah duzgun kalkmayı... hani o insanları cekmek yerıne cekmeyı reddeden kendı halınde her zaman gulumseyen eglenıcek sıkılmicak ugraslar bulan o kızı yok... gitti terk etti resmen beni... böylesi daha ii aslında sadece duvarlar... duvarlar.... duvarlarrr... kendıme direniyorum resmen... insanları reddedicem yoksa ki bu hic iyi olmuyo hıcbı zaman olmadı... eski dosta hızla geri donusler yapıyorum... dur diye haykırıslarımı duymuyo benı ozledıgını bılıyorum diyo sadece... özledim mi ki... ????? biri biri beni kurtarsın die haykırmak aglamak ısyan cıkartmak istiyorum resmen... oysa biliyorum ki öyle gereksiz insanlar varki eh acayım bari diyipte blog acıp sadece okuyanları ve ölesine esipte blogu olmadan okuyanlarında var oldugunu... ! ! ! iste o gereksiz ınsanlar yuzunden ben cıldırıslardayım... hayatımı ozledım... her zaman yanımda olan arkadaslarımı... benım her bakısımın anlamını bılen ınsanlarla olmayı ozledım... gercekten benı tanıyan ınsanlarla olmayı... icten doyasıya kahkaha atmayı ozledım... dengesizlesmiyorum gercekten butun degısımler butun dusuncelerımın hepsinin farkındayım gayet bılınclı oluyo hersey aslında ben sadece korkuyorum.... belki de kıcımı kaldırıp merkeze cıkıp annem ve bikac arkadasımla konusmalıyım... biliyorum her zaman yanımda olacaklar... bu yuzden sevıyorum onları... bu yuzden ozluyorum... benım yada onların dedikleri hıcbı zaman yukmus zorunlulukmus gibi gelmiyor onlara yada bana...! hersey bırlıkte... dusunce halınde bıle olmaları fark etmıyo ani planlarla hayata yon verislerimiz bile birlikte hep beraber riskler bile... delicesine korkusuz olmayı özledim ben.... buradaki gibi olanlarla yetınmek yada boyun egmek...bana gore deıl... cıldırıslar delirisler artıyo bastıramıyorum kendımı mıdem bulantıısııııı lanet lanet olsun ona ! ! !
0 Response to delirmeceler....
Yorum Gönder